سازگاری هیجانی که روان آزرده گرایی، تعادل هیجانی یا پایداری هیجانی نیز نامیده می‌شود، یکی از سازه‌هایی است که به‌طور نظام‌مندی در تعیین ساختار شخصیتی افراد ایفای نقش می‌کند. در غالب نظریه‌های شخصیت این عامل به‌عنوان یک بعد مفهومی اساسی تلقی می‌شود. در مدل پنج عامل بزرگ شخصیت نیز عامل پایداری هیجانی به‌عنوان یکی از عوامل اصلی در کانون توجه محققان مختلف بوده است و طبق دیدگاه غالب نظریه‌پردازان رویکرد صفات به شخصیت، در بین عوامل مختلف، عامل سازگاری هیجانی کمترین مناقشه مفهومی را سبب شده است. ازلحاظ مفهومی سازگاری هیجانی به کمک مشخصه‌هایی مانند تجربه هیجانات منفی، برخورداری از افکار و باروهای غیرمنطقی و ناتوانی در کنترل تکانه‌ها در مواجهه با موقعیت‌های تنش‌زا تعریف می‌شود. همچنین، این عامل از طریق ویژگی‌هایی مانند دمدمی بودن، زودرنجی، تحریک‌پذیری، مضطرب بودن و بدبینی مشخص می‌شود. علاوه بر این، عامل سازگاری هیجانی یکی از ابعاد اصلی ساختار عاملی غالب ابزارهای سنجش شخصیت مانند سیاهه شخصیت آیزنک، پرسشنامه پنج عاملی بزرگ ‌ را تشکیل می‌دهد. شواهد تجربی مختلف با تأکید بر توان تفسیری غیرقابل انکار مفهوم سازگاری هیجانی در گستره وسیعی از قلمروهای مطالعاتی مانند کنش وری تحصیلی، رضامندی زناشویی، کنش‌وری حرفه‌ای و کیفیت تعاملات بین فردی ضرورت دسترسی به ابزاری روا و پایا برای سنجش واحد مفهومی سازگاری هیجانی را بیش از پیش مورد تأکید قرار می‌دهد.

سایت خرید پرسشنامه و پروتکل روانشناشی ایران تحقیق را مشاهده کنید